Tuesday, January 29, 2013

Reality 10: That love of mine once...

I hate that feeling, really.

I can’t stop thinking of you, deym!!! Hearing back the song once again, it melted me. i just don’t know if sinasadya ng panahon na marinig ko yong kantang yon! Hammmp! Kaya ayoko sumakay ng taxi as much as possible dahil malamig ang mga kanta, walang rock bakit bah! Naman! Kapag sa jeep naman ako, all I have is my dreams, all I could think of is the life I want after I pass the board exam. Mga pangarap na minsan alam kong impossible pero gusto kong abotin at nakakalimutan kita sa pagkakataong yan.

Not to deny it, everyday kahit a second, oo I still thought of you. I am different with my feelings sa’yo dahil siguro naging ako nong tayo, I am not the person na ako ngayon yong madaming gusto sa buhay, madaming pangarap dahil when I was with you, simply lang ang lahat. Alam  ng diyos how I tried to forget you, not to love you anymore, not to miss you even more. So many times now I wanted to see you back again to know hanggang saan ba kaya ng puso ko tumayo na mag-isa pero hindi ko kaya. I am okay na ganito, wala akong narinig, wala akong alam, parang ok na ako na ang alam ko puro magandang alaala ang natira sakin. I tried not to cry this thing out again pero my geeedd!! I can’t help it, my heart is going to explode.

Confused na naman ako dahil alam kong pinandigan ko ang decision ko, pero malapit na rin mag-isang taon at ganito pa rin ang nararamdaman ko, OO handa na akong magmahal ulit, magcommit, magpakatanga once again lol pero paano nga ba kung may natitirang ganitong feeling pa? puchek! I had the best years with you and I am afraid hindi kayanin ng darating na malagpasan ang ano man ang meron between us. laging sinasabi ng lahat na mas higit pa ang darating sa nawala sayo. Ang nasa utak ko “talaga? Paano nga ba?”

I hate the feeling when I remember you, when I miss you…

I am not hoping anymore, I am not thinking anymore of being together once again, I just maybe need to live my life the way it is now, I maybe live some of those memories but we can’t turn back everything. This is my now and I have to live with that.

hooo! maygeewwdd!! i wanted to cry out loud again!!!! =(

Saturday, January 26, 2013

Reality 9: Pagkakaroon ng lakas ng loob

Warning: wag basahin sa gabi or masyadong tahimik ang paligid.

Kailang nangyari: basta Wednesday I can’t recall the exact date and last year pa ito.

Bakit ko na-ipost ito: naalala ko lang naman.

Isa ito sa kwentong totoo ng buhay ko na kahit sino hindi maniniwala pero nangyayari, kahit ako kala ko joke lang si Ma’am P.

Bagong instructor si Ma’am P last sem (1st sem) iba ang aura niya, parang laging mabigat ang kanyang dinadala. Simpleh lang naman si ma’am, hindi nga mahilig mag-make up. Nasa 50’s pa siguro si ma’am.

Kwento ng kwento lang sa mga buhay-buhay sa mga dumating na araw.

This Wednesday I’ve been telling, hindi ako under sa class niya but pumasok ako kasi nag-sit in lang ako naman ako para matuto at may kailangan din kasi akong iconfirm sa kanya na sasama ako sa isang outreach program sa kanilang lugar (zamboanga city).

Napasarap ang kwento namin ni ma’am about sa buhay-buhay, sa school, ano ang meron sa school na pinasukan ko, mga review ganyan lang naman. Dahil napasarap ang kwento she said na sa labas lang kami magusap dahil maingay sa classroom, nagdidiscuss ang mga students about sa outreach na yon.

So nasa labas kami ng classroom…

Mga 30 mins after kaming nagkwentohan biglang nagring ang celphone ko, my sister was calling me pala. So sinagot ko naman sa harap ni ma’am p. Biglang narinig ko ang kapatid ko na (umiiyak ng bongga) “ATEH, TULONG KASI SOBRA NA SILA!!! Hinahanap nila ang benefits ni mommy!!!” At biglang nagstop talaga ang world ko dahil nasa school ako at wala akong magawa to rescue my sister, alam kong may naririnig na naman syang hindi maganda galing sa mga pinsan namin. Nanginginig ako that moment dahil gusto ko sapakin isa-isa yong mga pinsan ko.

Pagkatapos ng call na yon, Ma’am P. said, “may problema kayo!” and I told her “yes I think so ma’am, that’s my sister!” and ang sabi ni ma’am P. “there’s a woman behind you, kanina pa yan nakatayo at nakinig sa ating usapan! Lumingon ako and dagdag ni ma’am P. na “she looks like you” and sabi ko “ma’am wag magjoke! Kasi patay na ang mama ko at siya lang ang kamukha ko!” she said seriously na “nasa likod siya kanina pa, nakangiti naman siya binabantayan ka niya!” and biglang tumulo luha ko talaga kasi alam ko mama ko yon eh, alam ko rin that  moment when my sister called me, kailangan talaga ng kapatid ko na ipagtanggol ko siya. sa oras na iyon ang sabi ko sa sarili ko "TANG INA SI MA'AM TOTOO PALA ANG KANYANG 3rd EYE!!!!" (may usapan na kasing may 3rd eye si ma'am at hindi naman alam ni ma'am p. na patay na ang mama ko)

That moment, I was in hurry to leave. Ma’am p. offered that she will pray for me, we prayed together and I gained that confidence na matagal ko na sanang ginawa sa mga pinsan ko. Ang moment na yon, na sinabi ni ma’am p. na nasa likod ang mama ko, at she prayed for me, I left na malakas ang loob ko harapin ang pinsan kong malakas makapanlait at manghusga.

I left the school and I called my cousin, war na war talaga sa celpon kasi sumisigaw na ako sa galit ko, simpleh lang naman ang sinabi ko “bakit kayo ang naghahanap ng benefits ng mama ko, we don’t even care for that anymore because we have a situation pa and hindi naman kayo anak to look for that, whatever obligation we have sa hospital, amin na iyon, responsibility na namin yon! Ang hirap sa inyo kasi mga swapang kayo!” mura to the max at nanginginig talaga yong kamay ko, boses ko at paa ko sa galit that time. Hindi pa ako actually  nacontento talaga. Tinawag ko ang pinsan ko para harapin ako. Ayaw niyang pumunta sa bahay instead nagpunta sa isang kapatid ng mama ko, doon kami nagmeet.

Boom! Bang!!! Sumabog talaga ako sa galit!!! The best I know na sinabi ko sa kanya was “kung sinasabi mong nakarma kami dahil kami ang pamilyang tinitingala niyo at nalugmok kami, have you heard of yourself? Kami ba talaga ang nakarma o kayo? Hindi ka pa pinanganak, may karma  na ang pamilya niyo dahil tatlo ang kabit ng tatay mo at hindi naitago yan sa inyo!! Wag niyo kaming idamay sa pagiging ampalaya niyo sa buhay niyo dahil may buhay din kami na amin lang!!!” ang dami kong sinabi na matagal ko na sanang ginawa talaga!!! I swear pero nagtimpi ako dahil ayaw ko magkagulo ang mga uncle at auntie ko lalo na magworry yong mama ko.

Sa lahat ng mga usapan na kasali ang emosyon, umiiyak ako, hindi ako makapagsalita pero sa moment na nagkaron ng confrontation, WALA, WALA AKONG LUHA!!! Ang tapang ko!!! Sabi nga ng kapatid ko, para akong nanay ko dahil kung magsalita, direct to the point at nakaka samurai yong dila ko! Punong puno talaga ako sa araw na yon.

Siguro kung hindi dahil kay ma’am p. hindi ko magawa ang pagkakataong yon! Siguro yon ang naghudyat sa akin na gawin ko na ang confrontation na yon dahil yon na ang tamang pagkakataon kong sumabog! Mula sa araw na iyon, nareconcile ang relationship namin magpipinsan, at dahil doon hindi na nila kami minamaliit at natapos din ang bayangan ng mga magpipinsan, ang relationship din ng mga tita at tito ko naayos rin. MINSAN ok ang confrontation sa tamang paraan.

Pero para sa’yo ma’am P. hindi ko talaga makalimutan ang moment na binigyan mo ako ng Goosebumps.

P.S.
Pasensya muna kayo hindi ako nakapagreply sa mga comments at hindi ako nakadalaw sa inyong mga bahay, busy lang talaga dahil sa mga requirements at malapit na rin ang midterm. Babawi ako pagnagkaron ako ng time. Salamat sa walang pagod at sawa na dalawin ako dito, napapasaya niyo ako kahit pagod na pagod.



 

Sunday, January 20, 2013

Reality 8: Ang painting ni Jessica at interpretasyon

Ang dami kong namiss sa life ko!

It was Tuesday dumating ang pinadala na painting ni Jessica, (hongsweet ni jessica) Wednesday ko na nadala dahil sa lagnat kong yon, hindi ako nakapagwork. Tambay higa pahinga sa bahay para hindi mag-50/50 ang buhay. I am grateful that despite sa busy kong life, I still have friends I know pag-uwi ko na dyan lang sila behind the monitor lol cover lang? hindi ko pa man nakitang personal ang mga taong mahilig tumambay sa social network sites, parang ang tagal ko na rin silang kilala, paano nababasa ang kanilang kwento sa kanilang sariling blogsite, oh diba, always part tayo sa buhay ng isang tao kapag nagbasa tayo sa kanilang buhay. Echos!

Dahil labadami labango ako kaniinang umaga, ngayon lang ako makapag-update at ma-ipost itong painting na pinadala ni Jessica. Super touch ako dahil pinaghirapan niya gumawa nito kahit sa mga pinagdadaanan niya sa buhay and as I have promised I’ll give my personal interpretation sa drawing niya. This is just only based sa common theory at experience ko in regards to social psych rin, (nababasa at na-aapply slight)

Madalas sinasabi ng iba na theory lang ang pag-interpret ng mga bagay2x lalo na kapag sa guhit at sa painting pero lalabas ba ang theory kung wala silang pinagkukunan nito? Depende siguro. Sa isang institution ng mga bata, pag-guhit ang madalas na ginagawang activity sa kanila para maintindihan sila especially yong mga bata na hindi nagsasalita, nagddrawing, nagkukulay at base sa output nila, doon babasahin kung ano ang gusto nilang ipahiwatig.

Totoo yon kasi may isang bata nga na ayaw magsalita, laging tulala pero kapag binigyan mo ito ng papel, Crayola at lapis nagreresponse siya at alam niyo ano ang ginuhit ng bata? Isang bata at may isang malaking lalaki na may balbas, malapit lang ang isang bata at ang lalaki at doon nalaman ano ang nangyari sa kanya dahil may nakalagay na maliit lang na line doon banda sa ari ng lalaki, meaning ginalaw ang batang ito. Nag-in depth investigation at doon nga naconfirm na may nangyari ngang hindi Maganda.
Ito naman kay Jessica na painting, a combination of yellow, red, black and orange, napaka intense ng energy niya, madami siyang iniisip siguro sa mga panahon na ginawa niya itong painting, minsan kasi hindi natin napapansin pero subconscious natin ang nagtutulak gawin ang isang bagay. Ang kapal ng pagkapinta ni Jessica sa black at red orange,  parang ang init ng dating sa akin, may gusto siyang gawin or kunin pero hindi niya ito alam papano, saan magsisimula at paano magsisimula, gustong mapag-isa malayo sa madaming tao, ang isang tree, ito ay pwedi nating maging comfort kapag tayo ay nalulungkot, ang hangin na binibigay ng puno ay parang nakakarelax ito, nakakaalis ng stress at nakakatulong ito linawin ang ating isip especially kapag may mga decision tayo sa buhay ng kailangan natin panindigan, kaso ang tree ni Jessica ay maitim, isa lang ang nasa isip ko, naghahanap siya ng matatakbuhan.

Black- gustong mapag isa, sa isang kwarto kapag kulay itim lumiliit ito, kahit gano kalaki ang kwarto. May pagkamysteryosa itong Jessica hahaha she is conservative, sophisticated and she wants to find comfort. Melancholic ang kanyang approach sa painting.

Yellow – makulay ang buhay ni Jessica, yellow represents happiness, positive outlook sa buhay, nagbibigay siya ng liwanag sa ibang tao, nagiging strength siya sa iba kagaya yan ng isang sun nagbibigay liwanag sa atin. Definitely, creative si Jessica, gusto ng challenge na Gawain, and this yellow represents more of the brain rather than a heart.

Red – hyper si Jessica hahaha, confident definitely, strong at may pinaglalaban talaga puno ng pagmamahal ang batang ito at gustong magbigay ng pagmamahal sa ibang tao lalo na doon sa walang wala. 

To combine them all, super intense talaga ang painting, high ang energy level, ang lalim, may pinaghuhugotan, may pinagdadaanan, may gustong sabihin at kumukulo na ito sa kanyang isipan hindi na mahintay na ipahiwatig. lol hehehe 
Ang subconscious pala natin ang pinakamadaling example na kaya kong ibigay ay itong mga lalaking nambubugbog ng asawa, oo diba nageexist pa yan sila, kung tatanonin sila kung ang tatay ba nila ay binubugbog ang kanilang nanay, 7 out 10, oo ang sagot. Kahit hindi nila gusto gawin ang bagay na yan pero yan ang kinalakihan nila, lalabas at lalabas talaga yan. Nasa likod ng isip nila at nakikita nila yon habang sila ay lumalaki na normal lang ang pangbubogbog kaya ito ay ginagawa nila din sa kanilang mga asawa. Kung ang babae na nambubogbog ng lalaki, well baka may dahilan yan kung bakit!! Hahahaha jowk! Hehe

Maraming thank you kay jessica for sending this painting with message sa likod, ipapaframe ko ito. hehehe ito ang unang painting nareceived ko sa isang kaibigan na natagpuan sa social network sites hehehehe ito ay gawin kong inspirasyon para mas lalo ko pang pangarapin ang maging doctor sa pagtulong intindihin ang sarili (para naman as if naintindihan ko ang aking sarili! bwahahaha). char!! echos!! at patuloy pa rin ang aking supporta sa passion mo at walang duda na naniniwala ako sa iyong kakayahan na malayo ang mararating mo jes!!! thanks ng marami ulit. muah! 


Syah, ito na muna ngayon kasi maglilinis ulit na ako. Lol





 

Tuesday, January 15, 2013

Hongtangah ko!

I am really sorry, it was really an honest mistake. ang tanga-tanga ko kasi! nakakainis sobrah! tuwang tuwa pa naman ako sa mga comments, i just got home and i re-read them all again kasi i am about to reply sa mga comment sa latest post ko and boom! akala ko published comments ang nakita ko kaya chineck ko ang lahat para ma-ipublished ito pero remove content published comment pala iyon. sobrang nakakainis kasi hindi ko na maibalik ang mga comment na iyon pero nasa email ko naman lahat ng yon ang copya siguro isa-isahin ko iyon kasi hindi matatahimik ang kaluluwa ko sa gabing ito. ayaw ko rin muna magpuyat dahil maaga akong mag-gym bukas, basta ngayon ang option ko ay yong sa email. salamat sa inyong mga comments, sa susunod promise titingnan ko na ng mabuti yang check2x sa comments para hindi ko ulit mabura. pasensya talaga. akoy nalulungkot about it. 



Reality 7: I'll be there one day.

I accepted the fact that you are not here with me anymore, you can’t rant over the things I badly made, and I truly missed it. you let me go, and I did too, this is because I don’t want you to suffer more, so you won’t be in pain anymore. You let me decide on my own now, you cut my wings, and you cut me all. I didn't know how to live after you left, after you decided to let go of the things you used to have here with me. I know that there are situations we can’t even control. I also know I have been stubborn all the time but I learned. It wasn't all easy moving on knowing that you are the greatest strength that I have all my life, what I am now it is all because of you.

I feel that pain every day, the more they say how good you were, it breaks me, I always remember how we have suffered, how we fought our lives together and I left all alone now standing, moving forward and hoping for a new tomorrow. Whatever battle I have now, I am doing this for you, I am bringing back what we've lost. I will be there one day. I silently want to be more than what they think I can.

I know you’re still here with me, you’re still guiding me and you want to give me the life I deserve. You are still the reason I lived up to my dreams and survived up with some expectations. It may never be the same again but I am trying to live on what has been left in me. I am still pushing this dream.


One day, I will fly for free as you always told me, “the more you travel, the more you get smarter.” Someday, I will wake up in a hurry to catch up some flight for work, wearing my best corporate attire, when I arrived at my destination, somebody will open my car, a car that has a Philippine flag in front, shaking hands to dignitaries, talking to my own secretary for schedules, I will be standing in front to many, making a difference to individual, promoting new programs and services to improve the lives of the people.  Travelling abroad as well to give honor to our OFW's, attend to certain needs and problems, I will be a motivator in my own circle, family, friends and relatives. I will speak for our country someday. From the law of attraction, these are possible if I keep on thinking about this, if I attract this to happen, this will happen and I will make this to happen. 5 years from now I will go back and read this again.

All these dreams have been made because of my late mother who is pushing me even I was still a kid that I can do more than what she did. I miss you mommy! And you will always be an inspiration in getting these dreams. I’ll be there one day! I promise. =)



Monday, January 14, 2013

Reality 6: Heaven and Purgatory

I just remembered this story again from my office mates about dead people. (aga ng November ko lol)

Is there really heaven? May purgatory rin ba?

Isa lang to sa kwento ng mama ko rin, yong experience niyang kausapin ang kanyang client na humihingi ng tulong sa kanyang opisina…

She was dead na daw, in fact dinala na siya sa morgue dahil na-declare ng patay siya. Ang kwento may isang tao na pumasok sa morgue para buksan ang ilaw, may gumalaw daw at ang taong ito hindi naman natakot na puntahan at tinanggal ang nakatakip sa patay na tao, biglang sabi ng babae na “TUBIG!” uhaw na uhaw ako.

Ang sabi nitong babae, naglakad daw siya ng malayo, paikot-ikot. May nakita siyang liwanag na halos daw hindi niya matingnan dahil sa sobrang liwanag.

The only thing my mom asked her was “have you seen GOD?”


She said daw na “no, but I just heard him saying go back, you still have a mission”

itong pangalawang alam kong storya din galing sa ka-officemate ko…

yong nanay ng ka-officemate ko dati, namatay daw ng ilang oras…

sabi nong nanay, nakikita daw niya ang katawan niya na nakahiga, nasa hospital at kahit yong mga anak, umiiyak nakikita niya rin. Paikot-ikot lang daw siya sa hospital na hindi mapalagay. Tapos may tao daw na sumalubong sa kanya at ang sabi “handa ka na ba?”

tulad ng isang kwento, naglakad sila ng malayo, may hinahanap silang daan kung saan daw yon ang parang point of entry papunta sa kabilang buhay. Parang hindi pa rin daw siya mapalagay, biglang may liwanag at may nagsabi na “bumalik ka na, may kailangan ka pang ayosin”

bumalik siya at pagkagising niya, ang sabi “tubig! Tubig!”

ang layo siguro ng kanilang nilakbay dahil bawat pag-gising ng isang tao, tubig ang unang hinahanap.

Ito ang nagpatotoo sa lahat dahil patay na talaga siya. Yong asawa niya hindi pumayag na eembalsama dahil iba siguro ang kanilang paniniwala.

Dinala ang lalaking ito sa next city para dalawin ang simbahan ni st. Michael, dahil hindi kasya ang kabaong sa isang multicab (yong pinakamaliit) ang ginawa ni misis, pinahiga si mister sa upuan ng sasakyan at niyakap ito. Pagdating sa simbahan, nagdasal lang si misis kasama si mister at ang kanyang mga anak tapos umuwi na sila sa kanilang bahay (same city). Pinahiga si mister sa sala, may kandila sa gilid tapos mga ilang oras, biglang nagising si mister at ang sabi “penge ako ng tubig, ilang oras na ba ako nakatulog!” ganyan! kumusta naman kaya yon kung sakin nangyari yan, aatakihin ako sa puso!

Sa kompanya saan nagttrabaho si mister, alam ng lahat na patay na talaga siya at nong biglang bumalik sa trabaho si mister, lahat gulat na gulat kasi dumalaw pa sila sa burol tapos biglang nag-appear! Heller!

Si mister parang instant healer kagad dahil patay na biglang nabuhay, umaasa ang lahat na may powers na kagad si mister. Nakoh!

Para sakin, totoo na may purgatory at kahit heaven, sa paniniwala lang natin yan.

Minsan din kasi ang close friend ng mama ko, napanaginipan niya si mommy, ang tanong ng kanyang close friend “may pagkain ba kayo dyan? Ano ang buhay na meron dyan?” ang sagot ng aking mommy sa kanyang panaginip ay “oo, madaming pagkain dito, isang tree maraming fruits at peaceful din dito” ng malaman ko iyon isa lang ang nasa isip ko, yong sinasabi sa bible na “TREE OF LIFE!”

God exists in many ways…




Saturday, January 12, 2013

Reality 5: Na-Interbyu ko si KRAS after 17 yrs. part 1.

Gusto ko lang paglaruan ang pic nito,
yan ang wala sa sariling pose ni kras.
nagpaalam naman akong magnakaw ng pic niya lol
Sino naka-alala ng first crush nong high school? May maganda ako experience dyan, nga-nga lang talaga ako noon! But it’s one of the best experienced I had, na-enjoy ko ang aking high school! Hahaha

At after 17 years ata, nakausap ko siya ngayon na walang kaba, hindi ako nanlalamig at natatanga ulit! Hahaha amfutek lang!! kumusta naman kaya yong mga panahon na ang nga-nga ako! Hindi ako makalapit kasi it feels so cold, hindi ko magalaw ang aking mga paa! Halah noh natatawa ako if I remember those days.

1st year high school (new school)

I saw him na parang nag-slow motion ang mundo! Parang siya lang ang tao sa oras na yon, (naghahalucinate yata ako that moment?) oo, parang Daniel at katherina lang na nagtatakbohan sa bundok at ikot ng ikot ang camera hahaha tang-inah! Hindi ko alam! Pero in fairness ang gwapo naman niya, noon at hanggang ngayon kahit anong taba at belbel meron sa kanyang katawan ngayon, balbas na parang ermetanyo at higit sa lahat hindi niya alam ang salitang ligo kapag nakaharap sa camera pero parang hindi mawala ang lentek na kras-kras na yan! Bwahahaha

Naisipan kong interbyuhin si kras para ipost dito sa blog, natuwa lang ako sa idea na dati, halos hindi ko kayang kausapin ang taong to, para kasing titigil na ang mundo kapag andyan na siya ang OA ko lang talaga! Hahaha pero ngayon prends na prends na kami sa fb, bihira lang talaga magkausap pero earlier lang, ito nga nakausap ko at doon ko nalaman kung sino talaga siya!

Its so nice knowing him na iba pala ang akala ko dati kasi he is more than what I thought of, alam ko na yang sense of humor niya even before pero ang nakakagulat, ang totoo sa likod ng mga ngiti at halak-hak niya. (gumaganyan ang statement ko haha) masayang kausap, or I just find it masaya kasi kras ko siya? Halah! Hahaha hindi naman, sa edad kong to, hindi ko na ma-spell ang kras! Hahaha

This person helped me in some way to prove ang aking pagkababae! May ganyan! jowk! I mean, dahil nga boyish ako akala ng lahat natuloyan na ako naging bakla. Lol pero hindi, sa kanya nagsimula ang lahat ng gusto ko sa isang lalaki. Echos lang!! ideal man nga sabi ng kaibigan ko, pero hindi naman siguro kasi payat naman naging ex ko. Hahaha

Alam niyang kras na kras ko siya, hindi naman ako nahiya sabihin sa kanya din yan! Hahahaha kapal ko! Oo kasi naniniwala akong short lang ang ating buhay kaya mainam ng sabihin ang lahat para magaan ang pakiramdam at ma-enjoy ko naman ang aking buhay.

Isa lang ang masabi ko, hindi pa ito closing ng kwento nato dahil may kasunod pang kwento sa aking paglalakbay papunta kay kras. Ito ang totoo, iba ang kras sa taong mahal mo, or iniibig mo dahil ang kras sabi ng iba ang nagbibigay ng inspirasyon sayo, nagpapakintab ng ngipin, ngiti at mata sa araw-araw, ang iniibig ay ang taong dahilan kung bakit gusto mong gumising sa umaga. Ganyan! kumusta naman kaya kung isiksik ko ang aking sarili sa taong gusto ko at hindi ka naman gusto, o diba! Kasi may mga bagay na hindi pinipilit, kailangan mag-antay sa tamang panahon at oras. Bitter? Hahaha lol


Abangan ang interbyu…


P.S.

aabangan ko rin ang pag-uwi ni kras para magpapicture at papa-atograph lol


 

Thursday, January 10, 2013

Nakakabuhay ng dugo ang mga Ti..

Naaliw lang ako at gusto ko lang ito ipost para hindi ko makalimutan ang usapan na ito…

Masaya ang aking kasamahan dito sa opisina at ubod ang kwento niya sa lahat.
Sabi niya…

May isang anak na nagdurusa kasi namatay ang kanyang tatay. Ang sabi nong anak sa embalmer…

Anak: pls maawa ka, sana gwapo at mukhang bata ang tatay ko sa kanyang burol.

Embalmer: ako na po bahala maam, trabaho po naming ito.

Sa burol ng kanyang tatay, ang mga taong dudungaw sa kabaong, laging nakasmile at tumawa, parang masayang masaya daw…

Hindi kasi tumingin ang anak dahil sobrang nasasaktan pa siya sa mga pangyayari. Pero dahil nakangiti bawat taong dumalo, nainggit at tiningnan din niya ito…

Kaya pala...

Mukhang bata nga yong tatay niya kasi nilagyan ng embalmer yong tatay niya ng DEDE sa bibig.

Akala ko ay tapos na ang usapan, dinagdagan niya na naman.

Sabi ng kasama ko ulit…

Lahat ng mga bakla, igather lahat nga mga bakla.. completoh na ang mga gays sa isang lugar.. at biglang sinabi na..

Ayan na sila dakpin at ikulong…

Biglang takbohan at kanya kanyang diskarte sa pag-escape…

Ang sabi nong kasama ko… HOY hindi pah ako tapos…

Ang sabi ko, dakpin at ikulong silang lahat kasi mamumudmod ng mga tit*…

At ang mga bakla.. balik tayoh balik tayoh… (hirap eexplain haha at nagtranslate ako from bisaya to tagalog lol)

Hindi ko alam kung bakit lunch na lunch eh mga tit* ang usapan hahaha ang saya kapag ang mga kasama mo eh lahat may asawa na at anak kasi ang daming alam. Ang virgin ko pa sa mga bagay na iyan! Wala akong alam! Lol

At dumagdag pa rin ang mga tit* na tumatakbo sa daan, may mataba, maliit, pandak, mahaba lahat na. hahaha oh my god ano ba ang kukunin ko kapag yan ay maging totoo! Hahaha jowk!!!!!



Wednesday, January 9, 2013

Papaya you!

Gaano kato-too na ang papaya ay nakakawala ng libog? Kaya ba ang mga madre at pari sa kanilang bakuran ay maraming tanim na papaya? Para maiwasan ang libog at temptasyon? Lol ang panget ng intro ko, hahaha naisip ko lang itanong yan kasi bumili ako ng papaya kanina pauwi, timing kasi  na ang main road ng city, trapik dahil may prosesyon ng nazareno, kaya dumaan ako sa isang daan kung saan papuntang palengke at nagagandahan ako sa mga papaya, kaya bumili ako! Inggitera lang!

Kaya ito na kinakain ko na habang latag ang aking gagawin para sa documentation and photo docu sa upcoming event na leadership training seminar ng mga leaders sa iba’t ibang school ng buong Mindanao that offers the course social work.





Ang dami ko pang gagawin, kanina pa ako kating kati na magblog hop pero hindi ko magawa ng bongga kasi tambak ang mga requirements. (pero sadyang hindi ko mapigilan, il give myself hour to do that lel) Sabagay parang mas madaling paandarin ang utak ko kapag malapit na ang deadline pero ayoko ng ganon sa totoo lang kasi hindi ko makikita ano man ang mali doon, pero dahil nagpakasawa ako sa bakasyon, ito ang napapala ko, cramming! Pero nakagawa pa ako ng blogpost! Hahaha


Balik sa papaya, kung totoo ngang nakakawala ng gana yon, abah hindi ako affected dyan ngayon! Hahaha keber lang! sabagay ang daldal ko at ang tapang ko sa mga kabulastogan na usapan pero parang minsan ang hirap gawin in reality! Lol saka ko nalang ikwento ang papaya na yan kapag maprove ko na nakakawalang gana nga yan! Hihihi

P.S.

Namatay ako sa inggit sa mga pictures ng PBOers sa kanilang outreach program at may utang pa akong pastel, hindi pa ako nakapagpadala dahil na rin sa sched ko na bawat minuto ay nangangalabit sakin! Isang araw this week or next week sana ako naman ang magkaron ng chance to knock out my sched to live a little.

Basta nandito lang ako, kapag may time nakakabasa naman ako ng inyong blog hindi lang nakakapagcomment ng kasing haba ng isang post. Lol


Sunday, January 6, 2013

Pasasalamat: Birthday Molo Special

Gusto ko pang matulog ng matagal! (sabi ng utak ko yan) sarap ng tulog ko kanina at biglang sumigaw ang tatay ko “LArrraaaahhh!!” nagulat ako! At grrrr… nakahiga pa rin ako haha umulit pa kaya sabi ko “bakit?!” akala ko babatiin niya ako, ang sabi “andyan na yong labandera, saan na mga damit mo!” lol ganda ng gising ko teh! nabitin ako sa tulog lol

Like I said magluluto ako ng molo ni rix, hep! Hep! Yahoo! Yehey! Kung kalian ko naman bday, saka pa ako sinipag maglinis haha kaya umalis ako ng bahay mga 1pm na para bumili ng ingredients sa molo na yan at iba pang lutoin. Hindi ko na dinamihan ang handa kasi tatlo lang kami, wala akong inexpect na bisita naman kasi alam ng lahat yong nanay ko lang ang mahilig sa handaan at sa mga lutong pang-party, since wala na si mader ang nasa isip lang nila baka nagdinner kami sa labas.

Pero mas natuwa ako sa birthday ko today dahil sa inyong lahat, dahil sa inyong mga greetings, lalo akong tumataba lol este ang puso ko. I’m happy seeing the comment box ko na ang dami, kahit flood pa  yan natutuwa ako, habolan na yan sa top commentators ha! Hahaha maganda ang ibibigay kong award, magagamit pa. hehe

Sa lahat ng bumati, maraming salamat talaga, ang saya ko sa birthday ko dahil sa inyo.

Segway slight…

Wag magtaka rin sa mga kaibigan ko sa fb ko kung ang dami kong pangalan lol

Ang LALA talaga ay nickname ko yan pero hindi ko na ginamit nong nag-hs na ako. Relatives lang ang tumatawag sa akin ng lala but dahil gusto ko ng for a change, ito ang ginamit ko sa blogspero dahil at home ako dito. Lol

Nagulat ako dahil for how many years akong buhay dito sa earth natin, paiba-iba na pala ang pangalan ko at hindi ko na namalayan yon, sa pagdadalaga ko pinangalanan akong “BOINKY, BOINKS” dahil nga mataba ako sa paningin nila ( sa paningin ko naman, normal lang ako! Lol)

Ng magtrabaho nako, ayon na! wala na akong choice but kailangan gamitin na ang totoong pangalan! Ganyan!

Gusto ko rin magthank you sa kanila, sobrang lakas ng tibok ng aking puso sa inyong ginawa, lalong sumaya ang aking birthday... 


nasurprise ako sa ginawa ni tonio, he message me sa twitter at fb, late ko ng nabasa kasi nag-gegems pa ako! lol ito pala iyon.. at ito na nga ang ginawa niya, may pa-blink2x pa yan hindi ko lang alam paano yan gawin dito kasi noob na noob lang ako haha salamat sayo TONIO the HE-MAN. lol ang sweet mo talaga kahit palihim hehehe 


at hindi ko rin inasahan ito kay mecoy, alam ko sweet itong si mecoy sa mga comments niya sa blog, sa daldal niya hindi ko akalain magkaron pa siyang ng oras gawin ito. o dibah! ang pugi lang niya! kung ako kasing edad niya, payat, sexy at malandi, rerapin ko na talaga to si mecoy!! hahaha jowk!! natuwa lang talaga ako ng bongga, sa ngiti niya at halah ang ma-sel oh! lol pero salamat mecoy!! bawal na akong tawaging ate ha! hahahaha 


bago ang aking birthday, ito ang kinagulat kong pinadala ni JonDmur, eksayted siya kaya nauna ng nagpaputok, naunang magpaputok ng wine! o diba ang bonggang ni penguin! seryoso lang sa akala niyo pero ang sweet niyan, hindi lang sa babae pati na rin sa mga lalaki. aminin! hahaha jowk!! pero salamat JON! 


JonDmur PART 2: mas ikinagulat ko naman ito!! nawindang ako ng slight! hindi halatang eksayted si jon sa bday ko! hahaha pero tawang tawa ako dito dahil ubod ng init naman ang picture na nasa likod ng mukha kong bilog! (hindi na yan bilog in 3 months! haha) nagpakipot pa si john, hinubaran nalang sana niya itong lalaki to, para magkaalaman nah! hahaha sayang! pwedi na sanang ikaw yan! lol pero gaya ng sabi ko, ayaw ko ng lalaking may ma-sel kasi hindi na lalaki yon! hahaha jowk!! ok na ako sa chubby! lol 


hindi ko rin ito inasahan galing kay mami joy dahil bilang bagohan dito sa blogsphero at ang dami ng friends ni mami joy, hindi niya ako nakalimutan gawan ng card, natuwa pa ako sa language na ginamit niya, may natutunan na ako! hehe dagdag sa kaalaman. maraming salamat dito mami joy, pinataba mo ang aking puso. 


last but not the least naman itong aking kaibigang si senyor! ginawang kontrobersyal ang aking bday dahil alam ng lahat hindi na ako katorse! hahaha sa mukha kong yan mag-dedebut pa ako! debut sa isip! haha pero natawa at natuwa ako dahil sinabi niya sa akin na nag-alarm pa siya para batiin ako! hahaha ganyan, kumusta naman yon!? kailangan talagang sabihin para makonsensya ako! hahaha pero salamat senyor, napasaya mo ako sa aking bday!! muah!! see u sa march! hehe 

dagdag ko pa ito kay senyor iskwater, diniin na naman niyang 12 hours niyang ginawa para makonsensya ulit ako! hahaha thank you ng marami teh at naipost mo ba sa blog mo, tuwang tuwa ako sa nagawa mong tula, saktong sakto sa akin! hahaha sobrang na-tats talaga ako! 



(sa nakalig-taan ko, please raise your hand lang para maidagdag ko, ang gulo kasi ng mga files ko sa laptop ngayon pasenya na hehehe)

at sa lahat ng bumati sa akin sa comment box, maraming salamat, kapag ako ay nagka-oras, gagawa ako ng AVP ng inyong mga greetings! 

dahil kay rix, ako ay na-inspired magluto ng molo sa aking bday, salamat at napaka-inpluwensyal mo! kapag magtutulak ka ng druga malamang bibili ako sayo! hahaha jowk!! 

salamat din kay archie na talagang idinikdik niya sa akin na siya ang pinakaunang bumati sa lahat dahil 4 hours ahead sila sa oras ng pilipinas! natameme naman ako doon dahil oo nga, bday ko na sa NC nong binati niya ako ng happy birthday. ang sweet talaga ang kamahalan namin! 

at si pao na hindi niya nakakalimutang pakainin ang alagang baboy ko sa blog, salamat hahaha tuwang tuwa ka talaga doon. dahil kay pao kaya ako nag-alaga ng baboy. lol 

at si sis arline, 12:13 niya akong binati sa twitter, salamat kapatid. mamaya siya naman ang aking babatiin dahil magkasunod kami ng bday pala hehehe 

so ito na talaga ang molo...para matapos na itong post ko na to, feeling ko ang haba na! hahaha 

Ito na nga ang molo… sinimulan ko na.


ito na nga! tadeeenn!! hindi ko makita ang pangalang PANCIT MOLO sa grocery kaya iba nalang ang binili ko, sotanghon! lol nganga na nganga lang ako! hehehe may apoy sa likod, dyan ang dirty kitchen namin, dyan ako nagluto dahil mas mabilis at masarap kasi kahoy ang ginagamit at mas TIPID na rin! hahaha 


hindi ko maintindihan ang hitsura! haha pero wala naman sa hitsura yan, nasa lasa yan! kaya lang hindi niyo naman ito matitikman, sa susunod mag-imbento tayo ng online tasting para masaya ang lahat! 


iseserve na, ayan na! masarap siya dahil madaming pepper at onion leaves! yon ang nakakadagdag ng lasa plus syempre the chicken broth! yon ang supporting artista sa pancit molo na yan! 




ito patapos na ang aking birthday, salamat sa inyong lahat, nasa isip at puso ko kayo kahit magkalayo man tayo! echos!! sa dami ng sinabi ko, ang ending pancit molo special! hahahaha 

at ang chika ko pala, ayon may bumati sa aking fb ng hindi ko inaasahan, kala ko may maramdaman ako, pero wala na! yohoo to me! ye!! i'm free!! lol 



 

Reality 4: Sa araw na ito... mabubuo ang...

Ito ang naisip ko sa aking kaarawan, we have 4 quarters of the year, tama? Naisipan kong magbigay ng award or regalo sa top commentator sa blog ko. Hmmm… never ko pa itong ginawa, first time ko ito (kinakabahan jowk!) this is my way to say thank you to my readers, followers and friends. Naisipan ko lang dahil nainggit ako kay Lawrence na naman! Hahaha siguro dalawang top commentator ang bibigyan ko ng award at regalo with live interview? Lol hindi siguro depende sa aking idagdag, sa ano man ang maisipan ko in three months. Tagal! Haha

Pero totoo, ang dalawang top commentator ko ay may reward, award at regalo galing sakin every quarter. “daldalera at daldalero of the quarter” yan ang maging titolo ninyo. Hahaha

Ito ang araw na nabuo nga ang aking pangalan na redundant masyado pero naniniwala ako na ito ay swerte dahil bawat transaction, napapatigil dahil sa pangalan ko, at ito ay kailangan nila itanong ng paulit-ulit sa akin. Siguro ito talaga ang binigay ni lord para sakin para na rin ito sa kinabukasan ko. Ganyan! Hehehe

Ang nanay ko ay nakapag-asawa at the age of 29 years old, and ang tatay ko ay 22 lang that time, nagulat ako ng malaman ko ito dahil ang bata ng tatay ko, hindi naman siguro minolestya ng nanay ko ang tatay ko ano? Hahaha sila talaga ay nagmamahalan hanggang ngayon kahit wala na ang mama ko sa amin dahil nasa bahay na siya ni lord, ayaw na talaga mag-asawa ng tatay ko, ok! Buti yan! Hehe

Lumaki akong boyish dahil ang kasama ko sa bahay palagi noon ay ang tatay ko dahil wala pa siyang trabaho nong pinanganak ako ng nanay ko at the age of 32, oo 32 talaga, isang miracle baby pa ako sa lagay na iyan dahil kakaopera pa ng ovary ng nanay ko daw at sinabihan siya ng doctor na hindi na sila magkaka-anak ng tatay ko. Anak kaya nila ako?! Hahaha lol anak na anak talaga nila ako, ang mukha ko, ugali ko kanilang kanila lang hindi maitatanggi! Lol hindi naman ako tomboy, boyish lang talaga ako! May self-awareness naman ako kaya alam ko ang aking genderlow! Kereh lang yan! May matres pa naman ako yan ang siguro pero natatakot ako ng slight kasi parang natatanggal na ito dahil nagdagdag na naman ng taon sa edad ko! Hahaha

Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng readers ko, followers at kaibigan ko sa blogspero. (parang artista lang lol) salamat kasi hindi kayo nagsawang magbasa kahit alam kong nagsskip read ka rin, nagccomment palagi about sa huling paragraph kasi yon lang ang tanging binabasa hahaha kahit papano, malaking karangalan ang bisitahin ang aking blog sa bagohang katulad ko. Ito ang simula ng taon ng ating pagsasama bilang mga blogero, bago man o matanda na sa pagbblog, it doesn’t matter, as long as we are free to express our views, thoughts and opinions kereh lang yan. Alam ko maging busy ako this year din, but dahil sa inyong lahat, kayo ang aking inspirasyon para ipagpatuloy ano man ang aking nasimulan. (ganyan! parang ad lang)

Salamat sa inyo ng marami, sa inyong lahat, alam niyo na kung sino kayo. Happy birthday to me!! Hehe

P.S may mga greetings na ako galing sa fb, at salamat sa inyo, will make a separate post on that para special din. ganyan! echos! hehehe salamat sa mga bumati sa akin, nauna man or mahuli. kereh lang yan! you made my birthday a happy one talaga! thanks!! 




 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...