TeleSoup Update

Wooooottt!!!! Pppooottt!! Paaakk!! Baaanggg!!!

Daaanng!! Daanngg!! Sabay-sabay tunog ng mga kampana sa buong bansa!! Wooott!!! Ding ding ding hahahaha

Finally, naisipan ko na rin magupdate, SABAW na SABAW ang utak ko lately that’s why wala akong update, wala rin naman akong makwento, mga walang kwenta ang nangyayari sa buhay ko lately. Echoosss.. hahaha

Kumakain na ako ng bakal actually sa gym kaya busy-busyhan ang aking peg. Wooooott! Sabay spleeeettt and clap hands in the air. Charrett! Hoy nakakaspleeet naman ako noh hahahaha wag na kayong kumontra! Hahaha

Busy rin ang buhay ko sa pag-aasikaso ng aking mga papeles para sa lecheng practicum na yan na hindi pa nga sigurado but still nagcocomply ako, susugorin ko pa ang president ng school na madre para luluhod at magmamakaawa na matapos ko ang lahat this year at gagraduate ako ng 2014. And take the board exam the same year. Nagmamadali na ako talaga hahahahaha ayoko ng mahuli sa batch ko kasi ang mga pictures hello masakit sa atay yon na hindi ka kasama doon sa barkada mo. hahaha mas eksayted ako sa course nato kaysa dati, ewan ko ba siguro happy talaga ako dito. Charreet lang.

Baaanng!! Booom! Boooom! Baaaam!! Banngg!! Tadang!!!

Sayaw, sayaw, galaw, galaw, ikot ikot, kembot, kembot ang pwet ng biik.. woooottttt

Dahil hindi ko alam anong stress ang dala ng isang natatagong nararamdaman sa taong matagal ko ng binaon sa lupa, kaya I feel soooo soooo sooo wala lang, nag-iisip ako? Charos! Nakikiramdam? Slash wrist and die! Feelingerang naging busy ako sa buhay na wala naman dahilan maging busy. Hahahaha paken sheet lang. ang hirap mag-pigil! Hahaha hindi ko kinakaya! Nakakaloka naman! I hate this! (tambling)

Namiss kong dumaldal, at magingay kaya ito na naman ako ulit. Ramdam ko na ang ingay ko ang goodluck sa inyo hahahaha (spleeettt) wooott sayaw sayaw tada-dada-tadaaa.

at ang vlog, naging uso na talaga, hahaha makagawa na talaga ng bago. nainggit na naman ako hahaha 

Tele Total Recall

Daaaag! Dadaaag! Bang! Baaammm! Booom!! Woooott!!!

Telelaladance!! Tan-tan-tadaan hooo haaa hoooo aahhh aaahhh (unggoy lang? lol)

I’m just happy knowing that, nasa 70 percent na ang chance kong makapagpracticum this june! SANA! Lord please help na talaga. Hihihihi

Ang saya pala kapag nag-second course ka kasi to me, nadadagdagan ang nalalaman ko, i met new friends and nagbabago din ang perspective ko sa life. May nakikita akong ibang opportunity sa paligid din. Oo naman minsan naging shonga ako sa buhay ko, yong nagstop ang mga pangarap ko minsan at kung ano-ano pang ka ek-ekan but ito na, as in ito na talaga ang gusto ko! woot! I am really working hard to have good record on this course in preparation of my dream to be part of an international organization lalo na sa United Nation. charing! 

Sa sobrang pinilit kong abotin ang unang pangarap ko noon na makapagdesign ng bahay or building, hindi talaga para sakin, at the end of it pala, sumunod rin ako pala sa yapak ng nanay ko. di bale, na-enjoy ko naman ang buhay ko ngayon bilang nagwowork at nag-aaral at the same time. Now I am getting my prize na, malapit na ako magpracticum. Wooot! Heeyyeeyy!! Telelaladance ulit! Tan-tan-tan dadaaan tadaahh! Bamm! Baaanng! sabay Mecoy face dance. yaaa-daba-daba-doooo wooottt.

Tele total recall ako sa buhay bilang studyante ulit. mas mabait na ako nito. char lang! 

Syets antabah ko lang dito! (parang pumayat naman ako minsan diba? hahaha)
My 1st major class in social work - Communication & Documentation
ang walang kamatayang pag-gawa ng project proposal
yong teacher ko was only 24 years old i think this time.

ECCD - Early Childhood Care and Development Major Class
Pano i-handle ang lahat ng klase ng bata
A day with the kids who lived in the streets
Naglaro, nagkwentohan at nagpakain din kami
A chance to interact with these children and know their stories behind

Major Class - Social Work Filipino Personality
Explain and discuss since birth to present ang peg
Inaalam anong values meron ka, anong pamilya meron ka at
ano ang mga pinagdadaanan mo sa buhay bago mo narating ang present
KAILANGAN gawin to para makilala at maintindihan ang sarili bago
sumabak pakinggan ang ibang tao sa kanilang mga problema. rrrooottss. lol

Major Class - Project/Program development
Tan-enah ubos ang english at tuyong tuyo ang utak ko nito
walang kamatayan pag-gawa ng mga proposal din at seminars etc

May library works din kami madalas.
pero effective kaya ito kung titingnan mo yong kasunod na picture? lol

Woooott!! ano ito? hahaha
Sapul na sapul eh!
Major Exam at huling huli sa camera nakikipagdaldalan sa answer!! hahaha

Unang sabak ko sa Intramurals
Nakikisawsaw lang ako para may uniform echos! hahaha

Kailangan talaga naming maglakad for the community work
Dahil sa sobrang healthy ko, kailangan ko magbuwis ng buhay dito! lol  

Unang pagkakataon makipag-usap sa Barangay Captain to do our first community work
ito ang tinatawag na courtesy call

At ito na ang unang community work with the kids
sa isang poorest of the poor na area ng cdo

Hindi lang kami pang-bata pati na rin sa mga matatanda
sa mga buntis, sa mga walang trabaho, sa mga kabataan at etc.
form womb to tomb ang pinasukan ko hahahaha

Multi-tasking din ako chos!
pinagsabay ang work at pag-aaral
PABLO time ito, nagdedeliver ng bigas sa mga muncipality
sinabay ko ang aking mga classmates to conduct interview about sa law ng mga Solo Parents

CDO Street Tutorial Advocay
Na-feature na rin kami sa newspaper because of this
ako yong nasa gitna mukhang titser ng lahat lol

Dahil naging officer din ang inyong lola
I have the chance to travel and attended meetings & conventions
Taken at Davao City

Feeling aktib-aktiban sa mga meeting sa school hahaha

Pagdating sa mga activity, ito talaga ang lagi kong role
Mula ata sa simula hanggang ngayon
Sinusulit nila ang kaalaman ko sa computer charoots!
masaklap lang kasi LIBRE!! anak ng pating!! hahaha

kala naman ang seryos ko sa taas ng pic nato
pinipilit ko ring mag-jump shot bwahahahaha
hindi nga lang ako talaga nakakatalon
yong gravity ng earth kasi times 2 sa normal kaya ilang inches lang ang kinakaya lol

pagkakataon na mapuntahan ang sendong relocation site
napadaan kami dito actually
galing kami ng BJMP - sa mga prisoners
House of Hope - sa mga mentally challenge
Cocoon - sa mga nagpaparehab dahil sa drugs

Hindi madali ang trabaho kapag alam mong ang dami nilang nangangailangan
Ang sarap when you are making a difference to other's life

At ito talaga ang nangyari sa Sendong time
Seryos-seryosan mode lang ang peg
ang tahimik ko dito ano? hahaha 

At mawawala ba ang kainan sa skol? at mawawala ba ako sa eksena? HINDI! hahaha
taken before going to DSWD below

And hoping kaming lahat ay papasa for the social work practicum 2013-2014
off to the mother agency - DSWD

at ang pagbisita sa isang Mother Agency - DSWD

LAKAS KO LANG MAKASERYOS SA BUHAY KO SA TAAS... 
PWES!!! 

ito? saan ako nito? hahaha nakikipaglaro din ako, 
nakiki-ingay, nakiki-gulo. ganyan!!! hahahahaha  

Sa Kwarto nakikipagharotan, nakikigulo ang nangyari ako ang naisahan!! hahaha
Taken at Davao City
Attended the social work convention

ALL IN ALL in an ORDINARY DAY AT SCHOOL
ito ako! hahahaha
Hindi ko na e-explain kasi alam na! hahaha

at marami pang iba... feeling ko hindi na kasya dito lahat-lahat hahaha hindi ko na mabilang sa aking mga kamay pati paa ko ang mga pictures na nasa folders ko pati magandang lessons na nakuha ko bawat activity na nagawa namin, the course itself totally change my views in life. i care more, i even love more. the best na natutunan ko was to listen more sa mga taong may problema without any judgment and doubt sa kanilang pinagdadaanan. i became a better person from all that i experienced sa buhay bilang isang social worker student. 

Bagong yugto na ng buhay ko this june 2013, i will definitely practice my profession in an institution who caters the program and services of a rape victim. 

Hello and welcome practicum life!!! 

Tele help anong totoo

Hala paano ba ito, ano ba talaga ang totoo? Patulong po ako. Hehe

Nagkagulo kami ngayon sa skwelahan dahil sa practicum na yan. Tan-enah lang! nasa listahan ako ng 50-50 futaaaahh! Hahaha oo pangalawang course ko na ito pero sumabit ako sa religious studies na subject lang at dalawang minors na magkaiba ang descriptive title sa previous course ko.

Hindi pweding hindi ako makapagpracticum, sinasabi ko talaga! Hahaha magkakagulo na kung magkakagulo. Charots.

Na-alala ko nong una kong pasok sa korsong social work na yan, agad-agad may gulo na inayos dahil nagkaron ng gatongan ng situation at dahil para sa kanilang lahat ako ang “ate” nila kaya sumbong ang peg nila na inaapi daw sila sa department. Pwes ako naman, at ang tingin ko sa situationg nanyari that time, nasa lugar kami kaya sugod talaga ako doon sa stage at kinausap yong president ng school bakit pinatayan ng AVP ang social work tapos ang ibang kors tuloy pa rin kahit lagpas nan g 5 minutes na usapan.

Ang nangyari? Punta ng DSA for disciplinary action. Bwahaha itong Dean namin dati naman naniniwala na may mali nga sa student government policy sa activity campaign that time kaya siya ang unang sumugod sa DSA at may text brigade talagang nangyari, labas lahat ang mga social work students at boom walang magawa yong head kundi pakinggan kami at harapin at magexplain sa loophole na nangyari sa campaign activity.

Ngayon? Pwes. Ano ba ang tama? Haha ang nasa isip ko, susugod na ako kay sister president para i-allow kaming magpracticum kahit may natirang subjects pa, ayaw kasi nong bagong dean sa social work kasi daw kesyo nasa manual, it’s the rules, it’s the policy etc ect kung anong ek-ek pa.  eh yong old dean namin, she allowed it as long as it won't affect the hours needed (500 hours per sem) at dapat icomply ang number of hours. 9 units nalang yong eenrol namin this 1^st sem, that’s only research and field practicum. Kasi kapag kay sister president na, wala ng magawa yong dean namin I think. Nagiisip na ako ng masama now, hahaha gagamitin ang manipulation skills nito. Paker talaga. I won’t do that. Promise. lol

So pwedi naman magload diba kapag graduating kana? Tama ba? Yong cut off ng grades namin eh 2.25, kapag nagkaron ka ng 2.5 sa mga major subjects mo, babalikan mo talaga yan. Ang alam ko sa old course ko, architecture kahit 32 units basta graduating ka pweding pwedi yon. Eh bakit nagkakaganito ngayon? Naman! Nasa list pa ako talaga na 50-50 pero iniisip ko na I will attract na makakapagpracticum nako talaga this june dahil kundi pasasabogin ko na talaga ang school. Jowk. Pero hindi, kasi I can’t wait anymore. Hindi ko lang alam anong diskarte ang gagawin ko sa situation ko. paken syets.

Basta she (our sw dean) won’t allow those na may natirang subjects pa. gusto niya clear ang lahat na 9 units lang talaga. Ano ba ang masabi ng ched nito? Ano ba ang rules? Hindi na kasi ako updated sa new rules ng ched on this. Kasi as far as I know, sasabihin ng ched niyan na sa school na kami makikipagayos. Ano ba talaga ang totoo? Hehehe salamat.

 

Tele-Iyak-mode

Waking up in the middle of the night is one of the things I hate the most. Charot! Totoo.

Sinungaling ako! Or hindi ko lang talaga sinadya na ganon ang maging reaction ko? I am trying to go back to sleep but seems hindi na ako makatulog, para mapagod ako ito, magblog ako, ilabas ang nararamdaman ko.

Unang una, pasensya kana blog, ang aking telelalahbells na hindi naman tugma ang pangalan sa drama ko ngayon, feeling ko ang kulay ng buhay ng pangalan ng blog tapos ang laman, eto ka-artehan, drama sa ngayon. Bear with me, seryos ako. Promise na. lol

Para hindi mailto sa mga drama ko sa buhay. ito brief lang ang kwento ko.

Sa all life natin, ilang tao man ang dumaan at minahal natin, there’s always this one person na masabi natin na naging greatest love daw natin. Ows? Ganyan. sabaw na sabaw na talaga ako! Or baka nasabi ko lang yan kasi ang hapdi ng puso ko ngayon. (may sugat talaga, yon  na haha)

Dahil sa pagiging curious ko nga kay architect nong malaman ko ang pagbabago sa kanyang career, naisipan kong tingnan sa kanyang personal na buhay. Sa fb at twitter. May mga common friends kaya alam ko! (stalker ang peg) ito ang rants ko dati na kelan kaya ang pagkakataon na kaya ko ng tingnan ang buhay niya at dumating nga kagabi.

Pagkabukas ko, viooollaahh..

Magiging tatay na siya, may asawa na siya! Futah lang diba. Pero the worst experience I got nong Makita ko eh, hala natatae ako promise and I get so cold at sure the next thing I know, tumakbo na talaga ako sa cr para tumae. Hindi ata puso ko ang nastress but yong tyan ko ewan ko ano ba koneksyon. Hahaha

Sa mga panahon na nasa cr ako, napaisip ako kung saan ko ba nalagay ang ovary ko nong panahon na yon, plastic ba ang ovary ko, fake, manhid or sadyang kulang lang sa battery kaya hindi gumana. Hindi rin naman ako ready noon, char! It’s true, ang dami ko lang inisip, inasikaso sa personal kong buhay kaya things went bad.

Dahil bonggang iyak na rin ako, nagtext ako kay fiel, kay arline para may makausap ako kasi hindi ko alam pano ko ilabas ang naramdaman ko. Thanked God to King Archie also he was there to talk to me. Ang heart to heart talk nauwi pa rin sa harotan. Its natural! Ganyan! lol Thank you sa inyo, I feel better eventually, sa jokes, sa harot and sa comfort, all I need is someone or somebody na makakausap to divert whats in my mind, this what I called “talking therapy”  I was taught of that nong nagkaron ako ng unfinished professional issues with my mom, they just let me talk and talk until I cried and it helped, I moved on.

It’s just so funny reading his timeline with the hashtags na kami lang ang nakakaalam, na naging code name namin noon, even the dates that are significant to us, may notes pa rin siya. Kaya kahit alam kong may bagong buhay na siya ngayon, I know he can’t still let it go. May special connection pa rin in between kahit wala na kaming communication, I could still feel it but hanggang doon nalang talaga kasi. Sinisi talaga niya ako sa lahat-lahat but I have to stand sa ano mang decision ko noon, I can’t leave my mom at that time who is sick, trying times namin sa pamilya noon and hindi ko kaya na pagsabayin lahat, I need to give up and before I did that, ginawa na niya pala. And months after, ang bilis talaga ng recovery or palit period ng lalaki so I moved on again.

Like I said, just bear with me, just let me do the ranting, things will be over. Maybe I just need this to finally close that book. I opened it pa kasi dahil para maghanap ng dahilan para sunogin. Roots. Ang daming magandang memories that I can’t throw it away noon dahil siguro I’m still holding on to that “kind” of love I have with him once. Naiyak ko na eh, kaya ok na ako don. Swerte lang ngayon kasi no beer, no hard liquor na malamang sa 2^nd time hahalikan ko ang sarili kong suka, face to face pa sabay simot amoy ng pulutan malas pa kung boy bawang.

Lahat dadaan tayo sa ganitong pagkakataon na masaktan, madaya, at madapa para matuto, magkaron ng leksyon at makapagingat sa susunod. I am thinking this positively kasi if I dwell on it, ako rin ang lugi, ako rin ang hind imaging masaya. Siguro sa ngayon lang naman ito, eventually mawawala din lahat ng  to, once I cried it out, soon enough maging ok na ako. Focus sa career which I know successful ako don but palpak sa buhay pag-ibig, its nature na hindi talaga nabibigay sayo lahat ni God. Accepted.

I Still thanked God for this even though its painful, I experienced it, I learn to live with it and I will learn to understand and listen more sa mga kaibigan ko kung sakali mararanasan nilang masaktan din. Sana wag naman. Kailangan kong panindigan ang mga advices ko sa kaibigan ko dahil i will never be an effective counselor (someday) kung hindi ko i-aapply rin sa sarili ko ang natutonan ko. Nga-ngang nga-nga lang ako niyan! 

pero sayang na sayang lang ang sinigang na bangus na niluto ko last night, pinaghuhugutan ko talaga yon kaso nawalan ng tubig dahil sa pagbutingting ko nga sa twitter. hindi na rin ako nakapagdinner dahil wala pa akong nakain, natae ako sa stress. syet. hahaha 

Telelalalamorning!! 
as of 3:24am
ako ay nagugutom

Tele-Reality-OBWard-SuiteRoom

I had this conversation kahapon with my officemate na bagong panganak. Kagabi and kanina umaga, yong rants ni sissy sa hospital – ob ward.

May malaking difference nga ang mayaman at mahirap.

Marami diba? You can count it sa fingers niyo yan.

Sa career ko, ang mga mahirap madalas kong naririnig magsalita. Alam kong totoo ang hirap nila sa buhay pero ang tanong, ano ba ginawa ng gobyerno para sa kanila. Sa totoo lang, meron naman, may maganda at hindi maganda din naman.

Pero nasa tao lang talaga yan paano niya harapin ang buhay niya, ang pagkakataon na binigay sa kanila para umasenso, hindi kasalanan ng gobyerno kung bakit mahirap ang tao.  Kung may kasalanan ang gobyerno, yon ang cutting of cost or I’ll say na may budget para sana sa mga facilities lalo na sa government hospital pero hindi nabibigay ayon sa ano ang na-approved. (ma-shoot to kill talaga ako nito lol)

Si officemate, witness na witness niya na sa loob ng delivery room, sinisigawan at pinapagalitan lang ang mga babaeng nanganganak na tumahimik lalo na yong hindi kutis mayaman (swerte si officemate kasi maputi). Sa ob-ward naman daw, sa isang bed may 2 or 3 na pasyente with the babies. May hindi nakakabili ng diaper at kahit gatas, lalo na pambayad ng hospital. It’s true.

Si kapatid, galing ng suite room sa hospital na yan. Oo suite room pero totyal ang pasyente dahil hindi na namomoblema ang mga nurse sa mga nireseta ng doctor. Lahat andon na daw. si sissy ngayon after 3 months, nilapat sa ob-ward. Bumulagta sa kanya lalo anong hirap meron sa ob-ward at anong hirap meron talaga ang mahirap.

Na-tats ako kanina dahil nagkwento siya. Dumaldal. Madaldal din kapatid ko at walang dudang magkapatid talaga kami hahaha

Ang mga pasyente sa suite room, kapag nasaktan dahil hindi ka marunong magpasok ng IV, halah at lagot na kasi itatanong daw ang pangalan mo at may “reprimand” drama agad-agad. Sa ob-ward naman daw walang reklamo ang pasyente. Si kapatid may training sa IV therapy kaya maswerte ang kanyang pasyente daw dahil she said as much as possible ayaw niyang may sakit maramdaman ang kanyang pasyente.

Ngayon, may isang pasyente kahapon daw na yong haba ng needle na kailangan itusok sa mukha ng pwet eh kasing haba ng mga 3 or 4 inches ba yon. Ang sabi nong pasyente sa kanya na sabay hawak sa kamay ni kapatid daw “maam, iba talaga kapag yong nurse eh may extra care sa pasyente kasi in pain na ako dito pero nababawasan dahil binibigyan mo halaga ang pakiramdam ko” gusto kong sumabog sa narinig ko, naiiyak na ako sa kwento ni sissy kaya naligo nalang ako lol

May mga bagay sa ating buhay na minsan kailangan dumaan tayo sa problema para maintindihan natin ano ang pakiramdam ng ibang tao lalo na kapag halos magkapareho ang situation. Hindi tayo effective sa ating mga profession o sa sariling buhay natin kung hindi tayo nadapa, nasaktan at naranasan ang minsan maging pasyente, maging mahirap at naapi.

Wag masamain ang mga pagsubok na dumaan sa ating buhay dahil its clear na may mga rason kung bakit nangyari ang mga ito. Harapin at labanan kung ano man ang iyong pinagdaanan, isipin na kung yan ang problema mo ngayon, kumusta naman ang may problema sa baga? Atay? Heart? Na nagbibilang nalang ng oras dito sa mundo, ang mga taong walang makakain na naghahanap lang sa basura. Kaya mo kayang tumayo sa paa nila kung magrereklamo ka sa problemang meron ka ngayon? Kaya maging matatag ka, lahat ay kaya nating lampasan, with all the prayers, sure why not!

P.S.

dual slash split personality lang ang peg ko haha lol shhh tatahimik na ako promise

Tele-tahimik-muna

Ayoko muna mag-ingay, walang intro, walang drums, kampana at ano pang anek-anek.

Natatawa rin ako kapag iniisip kong mag-eemote ako, ganyan hahaha but no, no, I hope it’s a big no. lol

It’s in my thoughts now I want “telelalahbells” will remain as a happy person, may happy thoughts and will definitely just laugh with problems and I think that’s what I am doing now kahit sobrang bigat na ng kuyukot ko esteh yong puso ko charing lang hahaha

Kayo, kayo lang eh! Hihihi pero honestly, since I came back sa mundo ng blogging, I started to open my thoughts, lahat na ata kulang nalang maghubad ako pero wag na masara pa tong blogspot dahil sakin. 

Hahaha roootts. And u became all my inspiration kaya tuloy ang ingay-ingay mode ko. char!

Una, I just want to say thank you to all sa walang sawang pagbisita sa blog ko, may sense man o wala ang post ko you never failed to drop and left your footprints, you made a difference sa life ko and alam mo yan. Salamat kaibigan, mga sis, ateh, koyah at mga ka-animals.

It has been months since dito ko nilagay lahat ng rants ko sa buhay and I am grateful that dahil sa blogging at sa inyo, I come to discover a lot of things sa buhay ko, nakaya kong i-separate ang sarili ko, (dual personality ang peg? Hahaha) kung trying hard to be formal kami kasi nga tinitingnan ng maraming tao ang profession namin sa realidad na parang bawal magkamali, dapat lahat ng bagay ay tama, iniiwasang magkamali dahil panget sa mata ng ibang tao, but dito sa mundo ng blogsphere, abah super split na split ang personality ko dito hahaha wala yon, hindi kasama yon dahil mas gugustohin ko yong simpleng ako lang talaga, free to express my thoughts without any judgment, without any doubts and we are all free to share what’s in our mind (facebook lang ba may alam? Lol)  lahat equal, yon ang importante sakin, walang mayaman, walang mahirap lahat ay pantay tayo dito sa mundo ng blogsphere.

Now I am saying that I already have a life here.. chars!! Haha

Sa totoo lang, gutom lang ako now hahaha jowk. There’s just this feeling lang na I once felt this, nakakainis, nakakalito at nagugulohan (charoots) pero hindi ako na-tatae ha. Promise. Hahaha

I am trying now  na maging seryos na. hahaha syet.

Natuwa lang me, a year after I learned to listen again those “love songs” bwahahahahaha natatawa ako pero totoo nga, bakit ba wag ng makialam blog ko to hahaha jowk naiiba na rin ang mood ko, hihihi ohhh well thanked God for the life and love I knew it once na naging matatag ako lalo at nagbigay ng daan para maintindihan ko rin ang ibang tao who have been an alipin ng pag-ibig. Charooks!!

But anyways, tumae lang ako dito sa blog ko este naglabas ng hindi naman sama ng loob but saloobin lang ata. I just want to take this out, yong happiness na hindi mo alam where galing at ano ang pinaghuhugotan char char many char hahaha basta yon na yon talaga, be it, whatever is in your mind, basta yon na talaga! Hahaha

[insert puso na may butas]

P.S.

Like I said, I’m glad and happy na naabot mo yan. You got it. Finally, the license, the firm and the life, it is really for you. Basta i am just happy for you, hanggang doon lang siguro.  Your dreams became your reality now, congratulations!  I can't be part of that, anymore. Until then, architect. =)

Tele-Talatak-Contest-Winners

Bam baam baaamm boooomm!! Shake it to the right!! Shake it to the left!! I am getting so sexy and I know it!! Ohhh lalala sabay splleeett with hands up in the air!! Telelalalala baaamm booom!! Ohh!! Bang!!

Tunog ng kampana sabay-sabay buong pilipinas

Heto na… heto na.. heto na…

DOO-BIDOO-BI-DOO, BIDOO-BIDOO

(drums) bam!! Baam!! Bang!!

Dahil tapos na ang 1^st quarter natin, I am going to announce sino ang nanalo sa Mr. & Ms. TelaDaldal (daldalera at daldalero) sa blog ko. makakatanggap sila ng premyo galing sa akin at autograph (artistang artista lang? hahaha) I am going to mail my prize kung sino man ang nagwagi ( speech pls? lol )

Sila ang natatanging walang sawang sumubaybay sa aking mga emohan,  sa mga walang kwentang blog post minsan, sa mga paniniwala ko nong ako ay  bata pa at mga kababalaghan na nangyayari sa aking buhay, silang dalawa ang masasabing kong PINAKA-madaldal since nagbalik akong magblog.

So eto na ba?

Clap clap clap kampana ay kailangan mag-ingay para may feelings…

Drum rolls… tarrraaagggg taaaggg baaggggg…

Dapat maingay para mawala ang mga malas. Chos. Haha

Kaibigang malusog, pati puso ay kasing laki pa ng kanyang katawan. Bago pa lang ako sa PBO noon, at kakabalik ko lang sa mundo ng blogsphere, siya! Siya ang feeling kong tahimik, demure (chos lang para hindi masira ang reputation) at hindi ko alam pa ano ba talaga ang totoo sa mala-devil niyang mukha este mala-anghel pala, siya ang isa sa una kong naging taga daldal at mahilig gumawa ng reaction paper sa blog ko. deep inside me (seryos ako dito lol) I feel this urge? Urge talaga ang term ko eh ano? Hahaha palit-palitan, panira ng moment hahaha anyways, hindi man kami madalas nagkukulitan, hindi pa kami din nagkikita ng personal, we just talk some matters of our life ganyan ganon chika seryos sa buhay (reets) oo may ganyan kaming moment kapag nagugutom ang mga alaga sa tiyan lol pero he is one of the bloggers na kilala ko na super totoo, walang keme, walang pretentions at lahat sinasabi walang takot sabihin ang kanyang saloobin, kinokontra niya kaming mga babae at pwes pinanindigan talaga (langhiya hahaha). Feeling ko at sinasabi nila, na siya ang katapat ko sa kaingayan, sa kalandian at iniisip ng madla pano nalang kapag nagsanib pwersa na kami! (may powers2x lang?)

Wala akong choice talaga, alam mo that awkward moment na wala kang choice to announce sino ang nanalo? Hahahaha jowk.

Ingay-ingay ulet pls… I need splleeetersss.. im requesting josh of KULAPITOT to do that, do that. Lol

Ito naman si Ms. TeleDaldal for this 1^st quarter, sa sobrang ingay ko, at napunta ako sa blog niya, tahimik ang peg ko, nahihiya ako kasi feeling ko si God ang nakikipagusap sakin, na-eenlighten ako whenever I stopped and read. Somehow on the other side (dual personality? Haha lol) na-lilift up ako with the words, quotes and verses she threw sa blog niya at hindi lang ako naman ang may ganong feeling but everyone does. It help us, it reminded us that no matter how busy we are sa araw-araw, kailangan natin magkaron din ng relasyon kay God, hindi lang tayo dapat magaling sa pakikipagrelasyon sa ibang tao. Kilalang kilala siya sa blogsphere na siya ang granny na bagets, mommy ng lahat. Nagmamasid man siya sa mga kabataan ngayon, sa ano man ang iniisip natin, ano ang takbo ng ating mga utak natin, she knew that it’s too far from what she used to see but ni minsan wala akong narinig na pinagalitan niya tayo (hahahaha) dahil lahat naintindihan niya, inintindi niya ng walang judgment at doubt. Siya ang Ms. TeleDaldal this 1^st quarter dahil hindi niya pinapalagpas ang kanyang iniisip sa bawat blog entry ko, may sense man o wala.

So ito na talaga, this is it na really… drum rolls again so hard… please.. requesting mecoy and animal friends feyel, kat and pao na gumawa ng mecoy face at ikot ikot kembot kembot at lahat jump then dapa bigla, dyan lang dapa lang kayo, wag kayong tatayo hanggang hindi ko sinabi (hahaha)

So here it is finally… ohalalalalalala telelalalala tadaaanngg…

Sila ang Mr. & Ms. TeleDaldal for the 1st quarter. 

Senyor Iskwater

Joy's Notepad 

I am lucky! i found this pic through Zai's album (thanks zai hihihi)

Sa lahat ng naging parte ng blog na ito, super akong nagpapasalamat sa inyong lahat, you've been my inspiration kaya ng hindi sinasadya mas lalo akong nagiingay rooots. sana wag kayong magsawang maki-ingay at maging parte ng buhay ko, i am so pleased na maging parte kayo ng paglalakbay ng aking buhay. salamat ng marami sa inyong lahat.

May darating pang 2nd quarter, end of June mag-aannounce ulit ako ng winner base on sa dami ng comment mula sa araw nato forward until June 30th. So samahan niyo ulit akong mag-ingay sa darating na tatlong buwan!

CONGRATULATIONS po sa inyo!! 

P.S

Mommygranny joy, enge ako ng add mo where i can mail my prize. i already have the address of senyor. hihihi thanks mommygranny!