I have my own self-worth this time after a long silence about my life. I am a good or a great pretender in showing my true feelings, I am not a showy type of a person, I talk less either. Whenever I am sad, angry I just keep it to myself until it will reach to it’s highest point na hindi ko na kaya at maburst out ko, sobra pa sa bomba talaga which I find it hindi maganda dahil malalim ang pinaghuhugotan ko. This is me and I am happy now that I am trying to rebuild myself in a manner that I am learning to correct my own mistakes in the past and I learned to be open with my feelings, happy man or malungkot but there are just instances na hindi pa rin nawawala sa akin yong pagiging denial queen ko lalo na pag-naiiyak na ako. Mind you kahit matigas ang mukha ko pusong mammon ako kahit hindi man bagay sa akin ang umiyak! lol
Self-worth because I manage to accept certain things in my life like ano ang ugali ko at saan galing yong ugali at pano ko ihahandle yong ugali ko. There are sensitive issues in my life that I considered, una na yong about sa panghuhusga ng ibang tao sa akin dahil yon ang nakikita lang nila without even asking me kung ano nga ba talaga. Slowly i am trying to understand that minsan we need to be open para Makita natin kung ano ba talaga ang gusto natin sa buhay at ano or san tayo mag-aadjust para wala tayong maapakan na ibang tao.
I am happy now that I gave myself a challenge also na dito sa pagbablog, maging open ako to whatever feelings that I have, may transparency in all the things na gagawin ko sa buhay ko and to share my thoughts, views, ideas without any hesitations and limitations. Chos!! Hehehe maniwala man kayo o hindi, seryos ako sa mga pinagsasabi ko!! Haha (ewan ko nalang kung maniwala pa kayo kung tumatawa ako sa ending!! Haha)