sa E.R ang totoong drama ng buhay

Dahil malamig ang panahon, ayokong magpainit ng post hahaha

I just wanted to say something bago ako mag-acrobat sa blog kong ito and even sa buhay ko!

After 2 weeks’ vacation, (December 21, 2013 to January 5, 2014) yong vacation na finally nasabi kong, I spent it to myself, my family and GOD! Yes, I brought back my life to him. I have my faith of course, I believe in him, I really do but those were the times I came to realize that life is too short to waste in pity things. I am not a person who is prayerful, goes to church every Sunday but with that 2 weeks’ vacation, I am happy with the change!

This is one of the few conversations I had with my sister after she had her night duty. Having a coffee in the morning and talk random things ay isa sa pinaka magandang moment masabi kong I have time with my family, finally! (been feeling so busy kasi ang buhay ko for the past years! Charot lang yon! hahaha)

So much for that, ito kasi ang sabi niya na nakapagisip ako ng bongga talaga! “kapag namatay ang tao, kahit piso wala kang madadala…” my sister was assigned in the emergency room sa isang tertiary hospital dito sa amin. I just can’t believe sinasabi niya sa amin na siya yong nagpipikit ng mata nong patiente na namamatay sa E.R kapag ito ay nakadilat, dagdagan pa yong magtatanggal ng IV’s sa katawan nong pasyente. And doon ako mas natinag when she told us na kahit patay na yong tao, she make it sure na maayos yong pagtanngal ng mga IV’s at kahit patay na she still take care of it like buhay pa so the immediate family or relatives would feel na inasikaso naman yong pasyente kahit public hospital man.

That conversation made me realize a lot of things in life. I looked back and ponder what have I done in the past years of my life, tama rin ba kaya yong mga nagawa ko nong nasa work pa ako, may natulongan ba ako talaga or baka nasaktan ko lang yong iba. I learned to be humble enough now and mas naging mahaba ang patience ko this time dahil kailangan kong hindi na patulan ang mga taong makitid ang utak na walang ginawa kundi pagusapan ang ibang tao to the point na lulunorin mo na yong tao at tatanggalan ng ulo. NOW, I just love praying over them and show my success along.

Mas narealize ko now na ang dami kong sinayang na oras, pero I still have hope na may mga about 30 years pa ako kung hindi ako mahihigh blood sa sobrang pigil sa galit minsan! Hahaha kaya I am proud and happy I turn myself back to God, as in having a relationship with him made me feel that I can do all things that are impossible because with him, alam natin everything is possible!

oh  yes, glad at nakasama pala din ako sa Black Nazarene na prosisyon, i felt so loved. Really. it was also my first time to join. 

Take note, it doesn’t mean na feeling banal ako sa post kong ‘to eh hindi na ako magiingay sa mga bahay niyo. This is just the spiritual side of me lang naman, meron pang social, emotional, physical aspect pa naman! Hahahaha

Sa next post ulit. Totoo na ito for this year! Hahaha

Birthday arousal

I MISS THIS!!!!

ang mababasa niyo ay rated s.p.g striktong patnubay at gabay ng magulang ang kailangan. maaring may maseselang tema, lenggwahe, karanasan, karahasan, o sekswal. hahaha

Nabubuhay ang aking mga alindog!! (napaisip pa rin ako kung meron ba ako nyan! Hahaha)

Woooooppp!!! Woooppsss!!! Kerrriii!! Keerrriii! My booobbss!! Keriboobs!! biglang talon, pagkalapak sa putik, split all the way agad-agad, biglang tayo at dampot ng pagkain! (kapagod kaya noh! Hahaha)

My moment…

It’s been 3 months since my last post. Hahaha i was very busy indeed doing nothing only that eating is an exemption to this matter! Rooow! Hahaha oh well, well! hindi lang sa kakakain ang pinagkakaabalahan ko alam niyo namang busy ako sa career ko rin! Feeling ko lang this year mas maging busy ako! (feeling lang yan, walang assurance pa yan! Hahaha)

On a serious note, hopefully matatapos na ako this march and will have my 2 months review and by June, yon na! board exam na! (hhmmm…) so much for that, busy din ako sa long term plan ko after graduation, will tell it soon kapag mahahawakan ko na ang upo, I mean maging totoo na ang UPOrtunety! TOOOTTTooooRRROOOOTTTTooooTTT!!! (trumpong trumpo)

Ayoko na ng moment, naantok ako! Hahaha charing! 

Woooppss!! Keerriii keerrriii my boobss!!! Woooott!!! Hahahaha

Siguro hindi pa alam ng lahat kung bakit bigla akong nabuhay, bigla akong gumawa ng entry! Matagal ko ng plano talaga I am just looking for the perfect and right time kaso hindi na ata nakapagantay simula nong pinukaw ang aking alindog (iniisip ko pa rin until now if meron ba ako nyan hahaha) ng isang hari na itatago ko sa pangalang “archie” OO! Siyang siya nga from a far far away land! SUPER asim i mean tamis ng HARI dahil gumawa siya ng isang laglagan entry talaga para sakin! hahaha at lalong nagkaron ako ng awaken emotions (in other words – arousal of feelings daw hahahaha) nong may picture greeting ako galing sa one and only pusa ko na matagal nagtatago na kala ng lahat ay isang cat drawing lang to! (automatic tadyak sa buntot ng pusa kapag ito ay magrereact! Hahah) Thank you sa inyong dalawa, ang sweat sweet ninyo pati ako pinagpapawisan sa inyo! i lab da two op U!

Thank you also sa isang special na kaibigan na si jonDmur, ang lover ng blogsphere dahil sa hilig nito magsulat ng romance books hahaha (ito ibebenta ko na sa inyo! chos! hahaha) special kasi hindi niya nilagay ang pic greeting kasi sa timeline ko at private talaga. Hihihi at nakaka-arouse i mean nakaka bring up din ng excitement naman tong si josh na idol ko sa pagV-vlog nong sinabi niyang “iblow na yan!” sabayan pa ng gwapitong paokun sa blogsphere na “I blow na nga yan!” ibang iba ang aking pakiramdam! Parang pag na-iblow eh hindi ko alam kung may sasabog ba or mamatay! Hindi ko talaga alam! Pero ang nasa isip ko nito, ang hari pa rin! (I feel so crazy!! Landi2x pag may time) hahahaha

Mas nagsstimulate ito sexually I mean emotionally pala ang pagbabalik ko sa blogsphere nong nakita ko ang mga unexpected birthday greetings from the PBOers, its been a year na nga since nong nagsimulang mabuo ang groupo. I appreciate sa lahat ng bumati, you made me so special and gay! (OMG! Hahaha) I so love that! promise! I truly found a home in you all guys! Thank you! and Thank you for the friendship!!!

Hindi ako mapakali, hindi dahil Makati yong pwet ko or yong silicon ko eh lumalabas na sa bra ko! hindi ganon! At hindi yon! hahahaha charing! Ang dami kong gustong sabihin! Alam ni feyel yan, alam ng mga PBOers din yan, sa daldal ko ba naman kahit ako hindi ako kontento sa pagbblog lang! hindi talaga! I hate this! Char lang, arte-arte lang para may masabi! Hahaha

OH YES! I do plan of making once again a vlog, sabi nga ni haring archie, makapal ang mukha ko! yes! Sa mga bago sa blogsphere! Kayo na ang mahiya sakin dahil kung may mas makapal pa sa rubber pwes yon na ang mukha ko! Walang kokontra! Hahahaha (assuming lang!) hindi ko nga alam anong sumapi sakin sa araw na yon at totoo hindi ako humarap sa camera hanggat hindi ako nag-ahit ng kilay! Bwahahahaha

Oh well naman noh in fairness!!! Gustohin ko man magVlog ngayon, hindi ako ready! Wag niyo akong pilitin! Please! Hahaha promise hindi ako ready! Dahil hindi pa ako nakapunta ng david salon para magpagupit, ahit ng kilay at bigote, isali mo na ang buhok sa kili-kili! Ang pechay?! Kasama?! Wag na! sa brazil ko na gagawin yon! Brazilian style! (hindi ko maimagine sarili ko! bwahahahaha) anyways, totoo! This time kailangan ko ng magmake up tulad ng nakikita niyong profile pic ko sa facebook at blogspot! Kasi kung hindi ko gagawin yon hindi ako yon! hahaha kailangan panindigan ang gandang di inakala! hahahaha

Now tell me, ang gastos diba?! Kalokah! Kailangan kong gumastos ng libo-libo para iharap ko ang sarili ko sa hari! Dahil kung hindi ko gagawin yon, hindi ako makaka-ani ng upo, baka puro sili at okra lang makukuha ko, mas masaklap kapag ampalayang kulobot! Hay naman! Walang pag-asa! Walang isasarap sa bitter na bitter na ampalaya! Alam mo yon!? its driving me so crazy! Uggh!! (feeling maarte lang ako! Hahahaha)

ITO SERYOS TALAGA…

Salamat sa lahat ng bumati, salamat dahil kala ko nakalimutan na ninyo ako dahil sobra ang pananahimik ko, I feel so special dahil kahit tagal naging sabaw ang utak ko sa pagbablog, hindi niyo ako nakalimutan especially to ate “balut ng manila” (na hanggang ngayon hindi ako makaget over sa edad niya kasi feeling ko mas matanda pa ako sa kanya! ang bata niyang tingnan kaya! Hahaha) I feel so blessed to have you guys around! For this year, let’s aim to be a blessing to other people!!!

FEELING KO LANG, may multiple personality disorder ako, bigla bigla ang pag-sshift ko ng thoughts! hahahaha sige rix sagotin mo ako dito! hahaha